شهادت حضرت امالبنین (س )
💠13 جمادي الثاني - وفات امالبنين(س) (64 ق):
حضرت امام علي(ع) پس از شهادت حضرت زهرا(س)، به مشاورت برادرشان عقيل كه از علماي نَسَبشناس بود و خاندانهاي عرب را به خوبي ميشناخت، با فاطمه كلابيه ملقب به امالبنين(مادر پسران) ازدواج كردند. عقيل، طايفه بنيكلاب را در شجاعت، كمنظير ميدانست.
اين بانوي بزرگوار از امام علي(ع) چهار پسر به نامهاي “عباس"، “جعفر، “عبداللَّه” و “عثمان” آوردند. اين چهار برادر به سفارش مادر، فدائي حضرت اباعبداللهالحسين بودند و در واقعه خونين كربلا و در ركاب مولاي خويش به شهادت رسيدند. امالبنين از نخستين كساني بودند كه بر سوگواري براي واقعه عاشورا مداومت داشتند. نقل است كه لين بانوي مخدّره همه روزه عبيداللَّه، فرزند حضرت عباس(ع) را همراه خود به قبرستان بقيع ميبُردند و اشعاري در رثاي شهداي كربلا ميخواندند. سوگواري ايشان، مردم مدينه را در قبرستان بقيع گردهم ميآورد و آنان نيز با ندبههاي اين بانوي بزرگوار ميگريستند. ام البنين سه سال پس از عاشوراي سال 61 ق در مدينه دارفاني را وداع كردند. مزار آن بزرگوار در بقيع است.
#محتوای_مناسبتی #حضرت_ام_البنین #بانوی_مخدره
#ام العباس
نامش فاطمه و کنیه اش ام البنین است.
پدرش حِزام و مادرش ثمامه یا لیلا است.
همسرش علی بن ابی طالب (علیه السلام) و فرزندانش حضرت عباس (علیه السلام)، عبدالله، جعفر و عثمان هستند که هر چهار نفر در سرزمین کربلا و در رکاب امام حسین (علیه السلام) به شهادت رسیدند.
آرامگاه وی در مدینه منوره و قبرستان بقیع است.
فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با امام علی (علیه السلام)، به امیرالمؤمنین پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه» که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا (سلام الله علیها) از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان به یاد مادر خویش، حضرت زهرا (سلام الله علیها) نیفتند و در نتیجه، خاطرات گذشته در ذهن آنها تداعی نگردد و رنج بی مادری آنها را آزار ندهد.
ثمره زندگی مشترک ام البنین (سلام الله علیها) با امام علی (علیه السلام) چهار پسر بود که به دلیل داشتن همین پسران، او را ام البنین یعنی مادر پسران می خواندند.
نام فرزندان ایشان به ترتیب عبارتند از قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)، عبدالله، جعفر و عثمان.
فرزندان ام البنین همگی در کربلا به شهادت رسیدند و نسل ایشان از طریق عبیدالله، فرزند حضرت ابوالفضل (علیه السلام) ادامه یافت.
منبع: العباس، صفحه ۱۳۳